Coraz mniej śniegu

Szacowanie ilości sezonowego śniegu jest ważne dla zrozumienia cyklu wodnego i klimatu Ziemi. Nowe badania przeprowadzone przez ESA w ramach Climate Change Initiative pomogły uzyskać pierwsze wiarygodne oszacowanie zmian masy śniegu. 

Wiemy, że wzrost temperatury powierzchni planety spowodował zmniejszenie zasięgu pokrywy śnieżnej półkuli północnej oraz czas trwania zimy. Równie ważna jest masa śniegu – a więc masa magazynowanej w nim wody – i to, jak zmieniła się na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci. Miliony ludzi polegają na topniejących śniegach w zakresie energetyki, nawadniania upraw i zapewniania wody pitnej. Dokładniejsze informacje na temat masy śniegu pomogą ocenić dostępność zasobów słodkiej wody i zidentyfikować ryzyko powodzi, a także dadzą nam wgląd w rolę sezonowego śniegu w procesach klimatycznych. 

W nowym artykule, opublikowanym w Nature, naukowcy z Fińskiego Instytutu Meteorologicznego (FMI) i Ministerstwa Środowiska i Zmian Klimatu Kanady (ECCC), pracujący w ramach Climate Change Initiative, wiarygodnie oszacowali masę śniegu i jej zmiany na półkuli północnej w latach 1980-2018. Ich badania pokazują, że masa śniegu pozostała taka sama w Eurazji i zmniejszyła się w Ameryce Północnej, ale zasięg pokrywy śnieżnej zmniejszył się w obu tych regionach. 

Mechanizm zwiększania dokładności dzięki zestawieniom obserwacji z kilku niezależnych źródeł. Wykresy obrazują zależność masy śniegu na półkuli północnej (oś pionowa) od pory roku (oś pozioma, w miesiącach). Wydać wyraźnie, że według wszystkich źródeł maksimum masy śniegu przypada na przełom lutego i marca. FMI

Na podstawie mikrofalowych obserwacji satelitarnych i pomiarów głębokości śniegu udało się bardzo precyzyjnie określić roczne maksimum masy śniegu. Obserwacje z programu Global Snow Monitoring for Climate Research (GlobSnow) również zostały zawarte w analizie i pozwoliły na tzw. kroswalidację (ang. cross-check), czyli sprawdzenie wiarygodności danych z jednego źródła przez porównanie ich z innym, niezależnym zbiorem danych. Wiemy teraz, że szczytowa masa śniegu przypada w marcu i sięga 3062 gigaton śniegu. Dla porównania, wcześniejsze oszacowania wahały się między 2500 a 4200 gigaton. 

Zespół badawczy stwierdził niewielkie zmniejszenie masy śniegu w ciągu czterdziestu lat obserwacji. Bardziej wiarygodne szacunki pozwoliły zespołowi zidentyfikować też trendy kontynentalne. Na przykład, masa śniegu spadała o 46 gigaton na dekadę w całej Ameryce Północnej. Zaobserwowano jednak dużą zmienność regionalną. Na północy, gdzie opady deszczu zwykle zamieniają się w śnieg zimą, masa śniegu pozostała taka sama, a nawet wzrosła. Dalej na południe, gdzie zimą pada więcej deszczu niż śniegu, zmniejszył się zarówno zasięg pokrywy śnieżnej, jak i masa śniegu. 

Zagadnienie masy pokrywy śnieżnej ma ogromne znacznie dla zrozumienia zmian, które zachodzą w naszym klimacie. ESA wspiera i zaprasza do zaangażowania młodych badaczy klimatu w ramach wyzwania  Climate Detectives @home. Zapraszamy do zapoznania się z zasadami TUTAJ.